Odcinek 6 (11 km)

Do 2009 był on filią Muzeum Orawski Park Etnograficzny w Zubrzycy Górnej, a obecnie funkcjonuje jako samodzielna placówka prowadzona przez gminę. Za początek działalności skansenu uznaje się rok 1963, kiedy to oddano do zwiedzania zabytkową chałupę Banasika z 1807 r., przeniesioną z Sidzinki Małej. Oprócz niej jest tu jeszcze 7 innych samodzielnych obiektów rozłożonych nad brzegiem spływającego ze stoków Policy potoku Ciśniawka. Są to: chałupa Anny Kozioł ze Spytkowic z 1901 r., chałupa wójta Maja (Kostkowioka) z Sidziny z 2. poł. XVIII w., zagrodowa chałupa Gałki z Bystrej z końca XIX w., piętrowy, drewniany lamus (spichlerz) z tzw. „górką” (1897 r.), kuźnia z końca XIX w. z pełnym wyposażeniem kowalskim we wnętrzu, stojący na kamiennej podmurówce młyn wodny z początku XX w. oraz dzwonnica loretańska (1937 r.), drewniana budowla o ścianach szalowanych deskami, nakryta gontowymi przydaszkami.

Najstarszy i najcenniejszy zabytkowy obiekt skansenu, chałupa Banasika, to budowla o konstrukcji zrębowej, wzniesiona z jodłowych płazów łączonych na narożach na tzw. jaskółczy ogon. Jest to typ kurnej chaty. W nakrywającym ją dwuspadowym, gontowym dachu znajdują się dymniki odprowadzające dym ze środka chałupy. Na całej długości frontowej ściany biegnie ganek, nad którym nadwieszony jest okap dachu wsparty na zdobionych rysiach. Wewnątrz jednotraktowego budynku składającego się tradycyjnie z izby czarnej (zwanej też piekarnią) i izby białej (świetnicy), komory oraz tzw. „wyski”, pomieszczenia usytuowanego na strychu, pełniącego funkcję spichlerza, można obejrzeć wyposażenie i sprzęt gospodarski. Z kolei w chałupie wójta urządzona jest ekspozycja poświęcona obróbce lnu, z warsztatem tkackim i sprzętem pomocniczym. W ostatnim czasie w skansenie przeprowadzono szereg prac remontowo-konserwatorskich, a wystawy wzbogacono o multimedialne prezentacje tematyczne wykorzystujące technikę holografii.

W skansenie oprócz wystaw stałych organizowane są też wystawy czasowe oraz warsztaty tradycyjnego rzemiosła.