Spod skansenu w Sidzinie obieramy kurs na północ i drogą powiatową przejeżdżamy przez Sidzinę i Bystrą Podhalańską, w której na rozgałęzieniu dróg (ok. 8 km) odbijamy w prawo i po pokonaniu ok. 3 km dojeżdżamy do drogi krajowej 28, przechodzącej tu w ulicę 3 Maja. Będąc już na niej kierujemy się na Jordanów (w prawo). Po ok. 1 km po prawej mijamy współczesną, dużą drewnianą karczmę „Przystań u Lipy” i dojeżdżamy, po krętym podjeździe, do rynku w tym miasteczku (możliwy spacer po mieście). Następnie odchodzącą z niego (w lewo) ul. Generała Stanisława Maczka kierujemy się na Łętownię. Po drodze, po około 2 km, mijamy znajdujący się z lewej strony opodal drogi kompleks budynków Zespołu Szkół im. bł. ks. Piotra Dańkowskiego, przez który wiedzie wewnętrzna droga do dworu na Chrobaczem.
Dwór, zbudowany w 2. poł. XVIII w., ma charakter skromnej rezydencji wiejskiej w typie dworków staropolskich. Jest to parterowy drewniany budynek konstrukcji zrębowej, w części frontowej potynkowany, w reszcie oszalowany, posadowiony na wysokim podmurowaniu i nakryty dachem łamanym polskim. Do jego frontowego wejścia dostawiony jest drewniany ganek. Obiekt jest od kilku lat odrestaurowywany i, wnosząc po przywróceniu charakterystycznemu dachowi jego pierwotnego gontowego pokrycia oraz odtworzeniu bogatych zdobień i detali ganku, niedługo będzie można go ujrzeć w pełnej krasie. Za dworem zachowała się część parku krajobrazowego ze starodrzewem.
Podążając dalej trasą PSAD, drogą powiatową dojeżdżamy do Łętowni. W centrum wsi stoi drewniany kościół pw. św. św. Szymona i Judy.
KOŚCIÓŁ PW. ŚW. ŚW. SZYMONA i JUDY
Świątynia wzniesiona została w latach 1760–65 i postawiona na miejscu stojącego tu do tamtej pory drewnianego kościoła z XVI w., który, jako że był już dla miejscowych za mały, rozebrano i przewieziono wówczas do sąsiedniego Krzeczowa, gdzie można go oglądać do dzisiaj. W latach 1776–1779 łętowski kościół został częściowo przebudowany i powiększony, i jest obecnie zaliczany do największych kościołów drewnianych o konstrukcji zrębowej w południowej Polsce. Jest to budowla jednonawowa, orientowana, z dwoma bocznymi kaplicami (od północy św. Walentego i od południa Matki Bożej Łętowskiej) i masywną, czworościenną wieżą konstrukcji słupowej, zwieńczoną baniastym hełmem z kilkustopniową latarnią. Przy wieży dobudowano soboty. Dach świątyni pokryty jest gontem, a ściany oszalowane pionowo z listwowaniem. W rokokowym ołtarzu głównym znajduje się słynący łaskami wizerunek Najświętszej Panny Maryi zwanej Matką Bożą Łętowską, a w jego zwieńczeniu obraz Matka Boża Szkaplerzna. Obraz zasuwny przedstawia Św. Annę Samotrzecią. Oprócz głównego w kościele jest jeszcze 6 ołtarzy: dwa boczne i cztery w kaplicach. We wnętrzu uwagę zwraca też rokokowa polichromia, głównie o motywach roślinnych, ambona z ok. 1779 r., chrzcielnica, organy w barokowej obudowie z 2. poł XVII w., podobnie datowane dwa konfesjonały, a pod sklepieniem kościoła belka tęczowa wraz z krucyfiksem i wyciętymi w desce postaciami Matki Boskiej, św. Jana Ewangelisty i św. Marii Magdaleny. Cennym wyposażeniem świątyni są XVI- i XVIII-wieczne obrazy i oryginalne, malowane na płótnie stacje Drogi Krzyżowej (XVIII w.).
Adres: 34-424 Łętownia 99
Parking: ogólnodostępny, przy obiekcie
Godziny mszy św.:
Dni powszednie: 6.30, 7:00, w środy i piątki oraz pierwsze soboty również o 17:00 (w okresie letnim 18:00). Niedziela: 6:30, 8:00, 10:00, 16:00
GPS:
N49 41.828 (49.697133)
E19 52.338 (19.872300)