Przebieg trasy:
Sidzina Wielka Polana (ok. 760 m n.p.m.) – Przełęcz Kucałowa (1170 m n.p.m.) – Polica (1369 m n.p.m.) – Mosorny Groń (1047 m n.p.m.) – Zawoja Mosorne (ok. 575 m n.p.m.)
Czas przejścia: 5 godz. 05 min.
Atrakcyjna, urozmaicona trasa, wiodąca przez wysokie i dostojne Pasmo Polic. Nie zabraknie zarówno pięknych widoków (z Przełęczy Kucałowej czy Mosornego Gronia), cennych przyrodniczo lasów (leśne rezerwaty przyrody na Policy), jak i ciekawostek przyrody nieożywionej (wodospad na Mosornym Potoku – jeden z piękniejszych w Beskidach). Po drodze warto zatrzymać się w popularnym schronisku PTTK na Hali Krupowej.
Z przystanku busów „Sidzina Wielka Polana” przy drodze Sidzina – Zubrzyca Górna ruszamy drogą za znakami czarnymi, niedługo później schodząc w prawo, na wąską ścieżkę. Odtąd wznosimy się systematycznie, pozostawiając w dole dolinę Zakulawki, tzw. Psią Dolinę, która przed II wojną światową była uważana przez niektórych za najpiękniejszą w Beskidach. Przecinamy szeroką drogę stokową, na którą ponownie wychodzimy kilkanaście minut później. Idziemy nią kilkaset metrów, a następnie schodzimy na stok i ponownie podchodzimy trawersem grzbietu opadającego z Okrąglicy, docierając wreszcie do granicy zwartego lasu bukowego, wzdłuż której biegnie poprzeczna droga, a wraz z nią szlak zielony z Sidziny do Zawoi. Idąc w lewo za znakami czarnymi i zielonymi przez niską buczynę, wychodzimy wkrótce na piękną halę i docieramy do widocznego z dala rogacza z drogowskazami na Przełęczy Kucałowej, z której rozpościera się ładny widok na na Pasmo Koskowej Góry w Beskidzie Makowskim, pobliską Okrąglicę oraz obniżenie Kotliny Orawsko-Nowotarskiej, zamknięte efektownym, „zębatym” murem Tatr. Z przełęczy znaki czarne sprowadzają przez halę do widocznego schroniska PTTK na Hali Krupowej.
Po wizycie w schronisku wracamy na Przełęcz Kucałową i kontynuujemy marsz za znakami czerwonymi Głównego Szlaku Beskidzkiego (oraz – początkowo – także zielonymi). Obchodzimy pozostający w górze po prawej szczyt Złotej Grapy, na najbliższym rozdrożu żegnamy szlak zielony biegnący do centrum Zawoi i przez zwarty las, a następnie duży, lecz mocno już zarastający wyrąb wychodzimy na szczyt Policy.
Idąc dalej za znakami czerwonymi, schodzimy łagodnie na przełączkę między Kiczorką i Policą, a następnie podchodzimy na Kiczorkę (Cyl Hali Śmietanowej).
Tu opuszczamy Główny Szlak Beskidzki i schodzimy za znakami żółtymi (wkrótce do naszego szlaku dołącza także szlak niebieski) na północny zachód stromą ścieżką biegnącą wśród niewysokich, w znacznej części uschniętych, świerków. W końcu dochodzimy do rozwidlenia szlaków tuż pod szczytem Mosornego Gronia. Tu wkrótce opuścimy znaki żółte, kierując się w prawo szlakiem niebieskim, jednak zanim to zrobimy, podejdźmy na bliski wierzchołek z górną stacją kolei linowej z Zawoi Policznego.
Wracamy do rozwidlenia i kierujemy się w lewo za znakami niebieskimi. Czeka nas teraz dłuższy odcinek zejścia, fragmentami stromego, na dno doliny Mosornego Potoku. Słysząc coraz wyraźniej dobiegający z domu szum wodospadu, dochodzimy do miejsca, w którym w prawo, w dół, odchodzi ubezpieczona drewnianą poręczą ścieżka, sprowadzająca bezpośrednio pod kaskadę Wodospadu na Mosornym Potoku.
Znad wodospadu kontynuujemy marsz za znakami niebieskimi wzdłuż potoku, wychodzimy z lasu i docieramy do drogi asfaltowej biegnącej przez przysiółek Zawoi o nazwie Mosorne. Schodzimy nią jeszcze niespełna 1,5 km, osiągając skrzyżowanie z drogą wojewódzką Bialka – Jabłonka. Tu, na przystanka busów „Zawoja Mosorne”, kończymy wycieczkę.