Babiogórski Park Narodowy został utworzony w 1954 r. i obejmuje obecnie obszar o powierzchni 3392 ha na terenie powiatów: suskiego i nowotarskiego, z czego 1062 ha podlegają ochronie ścisłej. W granicach BgPN znajduje się najwyższa część masywu „Królowej Beskidów” z doskonale uwidocznionym piętrowym układem roślinności, na które składają się: piętro pogórza (do ok. 700 m n.p.m.), dwa piętra leśne – regiel dolny (ok. 700 m n.p.m. – ok. 1150 m n.p.m.) i regiel górny (ok. 1150 m n.p.m. – ok. 1400 m n.p.m.), piętro kosodrzewiny (ok. 1400 m n.p.m. – ok. 1650 m n.p.m.), a także położone pod samym wierzchołkiem piętro alpejskie (halne; ok. 1650 m n.p.m. – 1725 m n.p.m.), które w Polsce – poza Tatrami i niewielkimi partiami Karkonoszy – występuje jedynie tutaj. Na niewielkim obszarze parku stwierdzono występowanie ok. 700 gatunków roślin naczyniowych, ok. 300 gatunków mchów i wątrobowców, ponad 250 gatunków porostów i ponad 800 gatunków grzybów, bogaty jest także świat zwierząt (pojawiają się tu m.in. niedźwiedzie, wilki i rysie).
Babiogórski Park Narodowy pokryty jest gęstą siecią szlaków turystycznych pieszych (łącznie ok. 57 km), warto także odwiedzić Wystawę Stałą BgPN i Ogród Roślin Babiogórskich w siedzibie parku w Zawoi Barańcowej.
