Za początek trasy obieramy rynek w Suchej Beskidzkiej, przy którym stoi drewniana karczma „Rzym”. Można posilić się w niej przed objazdem, lub też, zamykając pętlę, pobiesiadować dłużej na zakończenie całodziennej wycieczki. Wybieramy tą drugą możliwość i dlatego opis zabytku umieszczamy w ostatnim odcinku trasy.
Z rynku, ul. Mickiewicza udajemy się na zachód w kierunku sąsiedniej Stryszawy. Po drodze możemy zobaczyć kilka obiektów będących ciekawymi przykładami budownictwa drewnianego. Jadąc, po prawej stronie, mijamy kolejno trzy drewniane budynki (ul. Mickiewicza 36, 38, 40), zwane „dworkami oficjalistów zamkowych”. Są to postawione w latach 80. XIX w. parterowe budowle, z wysokimi dachami dwuspadowymi i bogatą ornamentyką drewnianych wykończeń w typie kurortowej architektury szwajcarskiej.
Jadąc dalej w kierunku Stryszawy, już na obrzeżach Suchej, zobaczyć możemy, po lewej stronie drogi (ul. Role 182), dom reprezentujący pewien oryginalny typ małomiasteczkowego budownictwa drewnianego. Jest to jeden z dwóch bodaj zachowanych do dzisiaj na Podbeskidziu tego typu obiektów. Szczególnie charakterystycznym elementem ich architektury jest wysunięta z frontowej części dachu zrębowa facjatka i zadaszony ganek. Postawiony w 2. poł. XVIII w., pełniący wówczas rolę zajazdu, budynek posiada wspólny dla omawianego typu układ osiowy z przelotową sienią i zamkniętym półkoliście wejściem z wrotami klepkowymi. Nakrywa go gontowy, przyczółkowy dach z półszczytami odeskowanymi w jodełkę.
Jedziemy dalej w kierunku zachodnim. Na granicy Suchej Beskidzkiej i Stryszawy droga wraca do swojego podstawowego oznaczenia (droga wojewódzka nr 946). Po dotarciu do Stryszawy Stachówki odbijamy w lewo i dalej drogą powiatową dojeżdżamy do Lachowic Centrum. Na wysokości stojącego po prawej stronie drogi budynku OSP, skręcamy w wąską asfaltową drogę po lewej stronie. Po ok. 50 m parkujemy przy drewnianej świątyni będącej docelowym punktem tego odcinka trasy.
KOŚCIÓŁ PW. ŚW. ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA
Kościół pw. św. św. Apostołów Piotra i Pawła został wybudowany w latach 1789-1791. Jest obecnie jednym z najciekawszych przykładów sakralnej architektury drewnianej na południu Polski. W 2003 r. był wytypowany do wpisu na Listę UNESCO. Świątynia jest budowlą konstrukcji zrębowej, orientowaną, jednonawową, z dobudowaną do nawy wieżą o pochyłych ścianach i nakrytą cebulastym hełmem z izbicą w części górnej. Wokół kościoła znajdują się charakterystyczne soboty wsparte na słupach, otwarte na zewnątrz, w części oszalowane, w których można obejrzeć malowane stacje Drogi Krzyżowej z 1846 r., dzieło żywieckiego artysty Antoniego Krząstkiewicza. Prezbiterium i nawa, soboty, a nawet ogrodzenie i bramki są jednolicie pokryte gontem. Do wnętrza kościoła prowadzą dwa wejścia o portalach wykrojonych w tzw. ośli grzbiet. Wiekowa, kamienna posadzka wzmacnia klimat dawności.
Wyposażenie wnętrza jest barokowo-klasycystyczne. W trzykondygnacyjnym ołtarzu głównym znajdują się dwa obrazy: Matki Bożej z Dzieciątkiem, który jest XVII-wieczną, barokową kopią starszego, gotyckiego wizerunku i obraz zasuwny Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ponad nimi umieszczono inny, mniejszy obraz, przedstawiający patronów kościoła, św.św. Apostołów Piotra i Pawła. Sam ołtarz utrzymany został w stylu późnego baroku. Prezbiterium jest oddzielone od nawy podwójnym otworem tęczowym. W górnej części umieszczono krucyfiks na belce tęczowej, która wspiera się na bocznych filarach zdobionych półkolumnami z posągami Matki Bożej (po lewej) i św. Jana Ewangelisty (po prawej). Sklepienia oraz ściany z malowanymi wizerunkami apostołów zdobi XIX-wieczna polichromia.
Spośród innych elementów wyposażenia wnętrza świątyni na uwagę zasługują także: dwie kamienne kropielnice barokowe z końca XVIII w., kamienna chrzcielnica barokowa i drewniany konfesjonał z tego samego okresu, a także drewniana barokowa ambona, zdobiona postaciami świętych i chór muzyczny, wsparty na dwóch rzeźbionych kolumnach, na którym znajdują się organy z 1836 r., dzieło Marcina Gracza z Pcimia.
W skład zabytkowego zespołu wchodzą jeszcze: drewniana organistówka z 2. poł. XIX w., dwie stare kamienne piwnice z drewnianymi stryszkami oraz zachowana część ogrodzenia z bramkami. Są tu także drewniana, kryta gontem, czworokątna dzwonnica z XIX w., oraz drewniany budynek gospodarczy pełniący dawniej funkcję kostnicy.
Adres: 34-232 Lachowice 178
Parking: ogólnodostępny, od zachodniej części obiektu
Godziny mszy św.:
Dni powszednie: 7:00 – pn.,czw., sob. 18:00 – wt., śr., pt., sob. (w okresie zimowym 17:00);
Niedziela: 7:00, 10:15, 11:45 (w miesiącach VII - VIII nie odbywa się), 18:00 (w okresie zimowym 17:00);
GPS:
N49 42.823 (49.713716)
E19 28.446 (19.474100)